По пандемијата, ќе останат бројни прашања за кои се потребни одговори и решенија. На пример, дали и како – одеднаш да ги вратите вработените во канцелариите, бидејќи тие се навикнати на друг систем на работа речиси 12 месеци? Од друга страна, ако е постепено, или ако се воведе системот „3-2“ (три дена работа од дома, и два дена одење канцеларија) – колку ќе биде ефективен?
Она што е сигурно во сето ова е дека луѓето дефинитивно се дистанцирале, како во непосредната околина, така и при вработувањето. Прекинаа „паузите за кафе“ со колегите, одење во кантина за ручек, разговори во живо и динамични состаноци – сето тоа беше заменето со пиење кафе на компјутер во нашите четири sида и растечкиот свет на технологија.
Ќе биде тешко и болно за некои да се вратат на стариот пат. Од друга страна, дури и за оние кои едвај чекаат, оваа криза остави барем некои последици по менталното здравје.
Тие не мора да бидат јасно видливи, но недостатокот на интеракција го направи своето. Дали колегите ќе се смеат на истите шеги по короната? Дали ќе одите на службени патувања? Колку ќе бидат колегијални и колаборативни на состаноците?
Компаниите сега прават многу поголеми напори, свесни за состојбата, да ги одобрат вработените кога станува збор за враќање на работа. Се разбира, кога ќе се создадат услови за тоа. Тие ги истакнуваат плановите за фитнес центри, надградени канцеларии и други атракции – да им дадат на работниците причина да го напуштат удобниот дом.
„Големиот брат?“
На вработените кои сакаат да ги следат и „да внимаваат“ на своите вработени, не им помага фактот што продуктивноста на повеќето, за време на работата од далечина не е намалена. Од друга страна, некои компании го препознаа ова, и не само тоа: тие сфаќаат дека можат значително да заштедат на просторот што го изнајмуваат.
Значи, капацитетот неизбежно се намалува и може да се случи – оние работници чија работа им овозможува да работат од далечина – да бидат принудени да продолжат да го прават тоа по пандемијата. Сè на сè, стравот се зафати меѓу луѓето, а тука се и дискусиите за вакцинацијата: некои се „за“, а некои „против“.
Нашиот колега во никој случај не е наш непријател, но често се вели дека „ковид претставува закана“ за нас. Доволно влијае на психата. На пример, Швајцарија воведе вибрирачки кутии кои ги принудуваат вработените да држат дистанца, односно да се оддалечат од своите колеги.
Овој сензор открива слични уреди во близина и вибрира повеќе од 30 секунди ако носителот не држи доволно растојание (најмалку 2 метри). Ова е решение измислено од ЦЕРН (Европска организација за нуклеарно истражување) за проверка на вработените на француско-швајцарската граница.
Од сите вработени во ЦЕРН се бара да го носат со себе во секое време.