Работодавачите располагаат со цела низа алатки за да проверат што прават вработените на различни услуги – е заклучокот на извештајот објавен од „NYTimes“.
Бидејќи ефектите од работата од далечина како резултат на пандемија покажуваат дека таа ќе продолжи и во иднина, едно од прашањата што се поставуваат е точно до какви податоци може да пристапи работодавачот, што прави со тие податоци, колку долго ги задржува и што може да значи тоа за вработените.
Можностите за работодавците се големи. На платформата Slack, во бесплатен или стандарден план, може да се добијат информации, така што администраторот може да побара изнесување на податоци. На „Plus“ планот, работодавачот мора да има дозвола за пристап до пораките, но ги задржува откако Slack ќе го одобри. Планот за претпријатија има пристап до алатката API, која обезбедува подлабок увид во тоа што прават вработените.
Во Google Workspace, администраторите имаат пристап до сите алатки со Vault функцијата, а администраторите, исто така, можат да пребаруваат за преписка и испратена е-пошта. Постои слична алатка на Microsoft Teams, eDiscovery, што им дава на администраторите широк спектар на опции за пребарување јавни и приватни пораки.
Покрај тоа, платформата на Google има Work Insights и Microsoft Workplace Analytics, која ги бележи времето што тимовите го поминуваат во системот, како и начинот на кој вработените ги користат алатките. Некои планови поддржуваат и други алатки кои имаат можност да се фокусираат на индивидуални корисници.
Иако Zoom платформата имаше проблеми со следење на корисниците, тие брзо беа поправени, а денес администраторите можат да го знаат времето на повик и учесниците, како и во слични услуги, како што е Skype.
Користењето на која било од овие платформи преку софтвер како TeamViewer ќе ги даде истите резултати како и на компјутерите на работа.
Бидејќи во повеќето случаи е невозможно вработените да знаат точно до што можат да пристапат администраторите, паметно е да се однесуваат како сè да е на располагање. Дури и ако не е во интерес на компанијата да ја чита секоја индивидуална порака, постојат ситуации кога е можно тие информации да бидат откриени – на пример, за време на судска постапка – затоа е најдобро да се преместуваат приватни комуникации, досиеја и други лични информации на друго место
Што се однесува до проблемот со следење на вработените, пандемијата инспирираше појава на т.н. bossware алатки, кои се во можност да го следат секој потег што еден вработен го прави на нивниот компјутер – од отворање јазичиња, преку користење веб-камера, до работа во некој софтвер. Идејата зад овој вид на софтвер за следење е да се обезбедат вредни увиди во однесувањето на вработените дома и да се открие степенот на продуктивност, иако постојат докази кои сугерираат дека овој принцип не функционира.
Овие алатки за собирање податоци ги имаат истите импликации врз приватноста како и другите форми на собирање лични податоци на социјалните мрежи, владините институции и слично. Главната разлика, а со тоа и опасноста, е токму во потенцијалот за злоупотреба и воспоставување на корпоративни механизми за контрола, кои можат да ја уништат колегијалноста, атмосферата на работа и да имаат негативно влијание врз продуктивноста.
Со други зборови, се додека самото работно место не бара одредена мерка на безбедност и доверливост и сроден надзор, потребно е да се инсистира на измерен избор на алатки што ги собира само потребните податоци за вработените, т.е. оние податоци што се навистина релевантни за работодавачот.