Според проценките на ОЕЦД, вкупната просечна финансиска обврска на 37 членови на овој „клуб“ на богатите земји би можела да се зголеми од 109 на 137 проценти од БДП до крајот на оваа година, како резултат на кризата предизвикана од пандемијата „Ковид-19“. Членовите на ОЕЦД држат 80 проценти од светскиот БДП, а во нив живеат 1,3 милијарди луѓе. Со други зборови, поголемиот и побогат дел од планетата може да ја заврши годината на ниво на задолженост, што се смета за неодржливо од конвенционалните финансиски теории.
Проценките за просечниот раст на долгот на побогатите земји се изненадувачки бидејќи само две големи земји со многу високи нивоа на јавен долг постојано се наметнуваат во прв план. Ова се Италија, која ќе ја заврши годината со јавниот долг кон БДП на ниво повисоко од 160 проценти и атипичната Јапонија, која веќе има долг кон БДП од 240 проценти. Но, оваа економска криза ќе доведе до прекумерно ниво на задолженост да стане вообичаено во развиениот дел на светот, кој собра 17.000 милијарди долари јавен долг.
Анализата на ОЕЦД укажува на тоа дека јавниот долг кон БДП може да порасне дури и повеќе ако закрепнувањето е побавно од очекуваното.
Вкупниот јавен долг на земјите-членки на ОЕЦД од 2008-2009 година се зголеми за 28 проценти и развиените економии беа силно задолжени уште пред пандемијата „Ковид-19“. По избувнувањето на кризата, тие започнаа со екстремно силни фискални стимулации. Со оглед на тоа што, според проценките на ОЕЦД, даночните приходи ќе паднат побрзо од економските активности, логичката последица е значително зголемување на јавниот долг.
Не постои специфично ниво за кое може да се каже дека е над неодржливиот долг. До пред една деценија, се веруваше дека долгот поголем од 90 проценти од БДП е неодржлив.
Со оглед на тоа што ниту една земја нема за време на кризата да зголемува даноци и да ги намали јавните трошоци за консолидирање на јавните финансии, очигледно е дека во иднина ќе се реши прашањето за неодржливиот јавен долг.
Се повеќе се зборува за репрограмирање и простување на долгот кон „богатите“ земји како опција со која ќе се соочи човештвото во наредните години.