Еден од економски најзначајните трендови во последните неколку децении е појавата на глобална средна класа. Очекувањата дека оваа група потрошувачи ќе продолжат да растат, бидејќи растечките приходи во земјите во развој „извлекуваат“ милиони од сиромаштија секоја година, доживеа пресврт во пандемијата.
Значи, дури и добро усовршените проценки што доаѓаат од централните институции, мултинационалните компании и самите инвеститори, а врз основа на основните стратегии, не успеаја да останат „имуни“ на Ковид-19.
За прв пат од 90-тите години на минатиот век, глобалната средна класа се намали минатата година, според Центарот за истражување Пју. Околу 150 милиони луѓе – број еднаков на населението на Велика Британија и Германија – пропаднаа на социо-економската скала во 2020 година, а најголем пад забележа Јужна Азија и субсахарска Африка.
Дефинирањето на параметрите на оваа глобална средна класа е одамна контроверзно. „Пју“, кој ја истражува оваа тема повеќе од една деценија, се однесува на „луѓето со среден приход“ како оние кои заработуваат од 10,01 до 20 американски долари на ден, користејќи податоци што ги балансираат разликите во куповната моќ меѓу земјите.
Во анализата има посебен опсег -„горно-среден“ приход, што се однесува на заработка помеѓу 20,01 до 50 долари дневно. Други, како што е институцијата Брукингс, се одлучија за посеопфатна дефиниција од 10 до 100 долари на ден.
Генерално, кога зборуваме за средната класа, ние всушност зборуваме за 2,5 милијарди луѓе или третина од светската популација. Забележливо е дека средната класа е „изгубена“ во земјите кои сè уште се борат да го зајакнат својот економски статус, иако во многу азиски земји – младите имаат сè поголеми проблеми.
Генерацијата З, на пример, има голем проблем со долговите, што беше особено влошен од сегашната криза. Во својот последен извештај на World Economic Outlook, објавен на 6 април, Меѓународниот монетарен фонд (ММФ) предвидува дека глобалната економија во 2024 година ќе биде за 3,00 проценти помала отколку што би била доколку нема пандемии.
Се наведува дека ова главно се должи на тоа што владите на земјите во развој имаат помалку простор за закрепнување, за разлика од Соединетите држави или Европа. На пример, Индија ќе заврши со БДП што е за 5,2 проценти понизок во 2021 година отколку што би бил ако нема криза. За Индонезија, таа бројка е 9,2 проценти, а за САД само 1,6 проценти.