Според Центарот за алтернативни финансии на Кембриџ (CCAF), биткоин „рударството“ троши околу 145 терават-часови електрична енергија годишно, што е околу 0,55 проценти од светското производство на електрична енергија, или приближно еквивалентно на годишната потрошувачка на енергија во помалите земји како Малезија или Шведска, што многумина ги тера на помислата на последиците од таквата потрошувачка.
Крипто-валутите користат блокчејн технологија, која се потпира на специјализирани компјутери кои се натпреваруваат за да решат сложени равенки, правејќи практично бесконечни обиди во секунда да ги потврдат трансакциите. Оваа практика, наречена „криптовалута“, ги прави овие валути многу енергетски интензивни, пишува порталот „Startit“.
Сепак, нашироко се верува дека ваквите процеси го прават „копањето“ криптовалути исклучително штетно за околината, а многу новинари и академици зборуваат и за високите „енергетски трошоци на биткоинот по трансакција“, но „Harvard Business Review“ дека ова е често погрешно мислење. Огромното мнозинство на потрошувачка на енергија се случува за време на рударскиот процес, но по издавањето на криптовалутата, енергијата потребна за потврда на трансакциите е минимална.
Овие нови сознанија покренуваат две клучни прашања во врска со потрошувачката на енергија во биткоин рударството што може да ја смени вообичаената слика за влијанието врз животната средина. Ова можеби нема да ги реши прашањата за неговата корисност, но може да помогне во контекстуализирање на тоа какво влијание има всушност врз животната средина.
Постои важна разлика помеѓу тоа колку енергија троши системот и колку јаглерод испушта. Иако утврдувањето на потрошувачката на енергија е релативно едноставно, невозможно е да се утврдат емисиите на јаглерод без да се знае точната „енергетска мешавина“, односно составот на различните извори на енергија што ги користат машините за „копање“ на биткоин.
На пример, една единица хидроенергија ќе има многу помало влијание врз животната средина отколку истата единица енергија на јагленот. Проценките за тоа колку рударството користи обновлива енергија многу варираат.
Во декември 2019 година, извештајот сугерираше дека 73 проценти од потрошувачката на енергија за време на рударството на биткоин е климатски неутрална, главно се должи на изобилството на хидроенергија во големите рударски центри како што се југозападна Кина и Скандинавија. Од друга страна, во септември 2020 година, CCAF проценува дека таа бројка е околу 39 проценти. Но, дури и ако понискиот број е точен, тој сепак е скоро двојно поголем од Соединетите држави, што сугерира дека само гледањето на потрошувачката на енергија е тежок метод за да се утврдат емисиите на јаглерод кога се „копа“ биткоин.
Бидејќи енергетскиот отпечаток на оваа криптовалута порасна многу брзо, луѓето понекогаш претпоставуваат дека на крајот ќе управува со цели енергетски мрежи. Ова беше премиса на студијата од 2018 година, која неодамна беше цитирана во Њујорк Тајмс, тврдејќи дека биткоинот може да ја загрее земјата за два Целзиусови степени.
Но, постои добра причина да се верува дека тоа нема да се случи, посочува „Harvard Business Review“.